رقیه هاشمی پوربیدک

به نام آنکه سخن گفتن از او جز نگاه به سیرت زلاال امکان را ممکن نیست…..از حال وهوای طلبگی وروزهای که بی امان در گذر هستند،خواستارماندن وسکون نیستم ، هرگز چرا که جهان در تحرک وگردش است وهمه چیز با حرکت در حیات است اما خواستار حرکت به سمت آنکه باید یاشم هستم ….الهی خود می دانی چرا وچقدر دلم تو را می خواهد…………. کاراهیم را زبانم، کردارم، اعمالم، قلمم، قدمم را برای خویش خالص کن……………به امید رحمت بی انتهایت